Wirus wścieklizny atakuje komórki układu nerwowego, ze szczególnym tropizmem do komórek istoty szarej mózgu. Przebieg choroby u wszystkich gatunków zwierząt jest w zasadzie podobny.Możemy wyróżnić dwie postacie wścieklizny: postać gwałtowną, postać cichą ? porażenną. U ludzi w początkowym, inkubacyjnym okresie (około 2-miesięcznym od chwili zakażenia) występują objawy ogólne. Dominują tu uczucia mrowienia wokół miejsca pokąsania, a także gorączka, ból potylicy, zmęczenie oraz rzadziej halucynacje i torsje. Zwierzęta często w tym okresie zmieniają swoje zwyczaje, głównie tryb życia z dziennego na nocny i odwrotnie, a także przestają być wrażliwe na bodźce bólowe.
Po kilku dniach u ludzi i zwierząt występuje nadmierne pobudzenie lub, skrajnie, porażenie (tzw.
cicha wścieklizna).W tym celu stosuje się głównie wywiad epidemiologiczny.
Jednocześnie rozpoczyna się, jeżeli zwierzę zostało złapane, trwającą 15 dni przyżyciową obserwację weterynaryjną (zwierzęta domowe) lub pośmiertne badanie mózgu zwierzęcia (zwierzęta dzikie i agresywne zwierzęta domowe).Przyżyciowa diagnostyka człowieka jest możliwa (z wykorzystaniem m.in.
metody PCR), lecz dość często pojawiają się w badaniu wyniki fałszywie ujemne. Wirus w ślinie zwierząt jest jednym z objawów ostatniego stadium wścieklizny. W przypadku psów żaden spośród tych, u których pojawił się wirus w ślinie, nie będzie żył dłużej niż 10?12 dni. Dlatego jeżeli pies przeżyje obserwację, można wnioskować, że w momencie pogryzienia wirus nie znajdował się w ślinie, więc pies nie mógł zakazić człowieka. Pośmiertne rozpoznanie przeprowadza się, używając testów serologicznych i próby biologicznej.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%9BciekliznaPsy pierwotne ? określenie zachowanych współcześnie ras psa, których materiał genetyczny w najmniejszym stopniu różni się od genów wilka.
Uważa się, że psy te wywodzą się bezpośrednio od pierwszych psów domowych. Opublikowane w 2004 roku w Science wyniki badań DNA, przeprowadzonych na przedstawicielach 85 ras, pozwoliły ustalić listę 14 ras pierwotnych. Metodologia jest krytykowana przez część środowiska kynologicznegopotrzebny przypis: bliskość genetyczna może być wynikiem krzyżowania z wilkiem w nieodległych czasach badaniami objęto 20% znanych ras psa domowego, wśród niezbadanych znalazł się między innymi wilczak czechosłowacki, saarlooswolfhond i norweski elkhundŹródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Psy_pierwotne
Wraz z wiekiem pieska uszkodzenia, które powstają w takich rzeczach są coraz większe a niejednokrotnie pies może całkowicie uszkodzić jakiś przedmiot.
Jak się przede tym uchronić? Przede wszystkim, warto zapewnić psu odpowiednią ilość rozrywki w ciągu dnia.
W takim przypadku możemy być pewni, że pies będzie zmęczony i nie w głowie mu będą psoty w domu. .